ეს ამბავი დაიწყო ასე მზიანი ამინდი იყო მე თბილისის ქუჩებში მივაბოტებდი თმა გაშლილი მქონდა ვარდისფერი კაბა მეცვა თეთრი კეტები უცებ დავინახე სიმპატიური ბიჭი მან შემომხედა მეც შევხედა გამიღიმა მეც გავუღიმე და…………არა სამწუხაროა მაგრამ ეს ამბავი ასე არ დაწყებულა :| გადახვევა მოვახდინოთ და ჰეეეეეე…საშინელი ამინდი იყო სახლში ვიჯექი ჩემთან ჩემი დაქალი ნათია იყო ის ჩემს დღიურს კითხულობდა და მეუბნებოდა ნახატებს ვათვალიერებ :|…|–( მე არაფრის კეთებისგან მაგიდის ბოლო უჯრაში ჩავეტენე (ეს ის უჯრა იყო რომელშიც ყველაფერი რაც იდიოტობა მქონდა იქ იყო შეთხრილი) უცებ მე საიდანღაც დურბინდი ამოვქექე ნათიამ მითხრა –რათ გინდა? –ეხააა ნახავ რას ვიღადავებთ ( ეგ იყოოო… :|) მე ფანჯარას მივუდექი და თვალთვალი დავიწყე ნათიაც იქვე მედგა მე–5 სართული მგონი ქეიფობდნენ მე–4 სართული წნევიანი ქალი მე–3 სართული კაცი რომელმაც შუა თითი დამანახა (უარესიც ყოფილა) მე–2 სართული საეჭვო როჯები და პირველი სართული იქ არაფერი ჩანდა მე გავადიდე გავადიდე გავასწორე რაკურსი დაააა დავინახე ბიჭი რომელიც მე პირდაპირ თვალებში მიყურებდა მეც კრეტინივით ვუყურებდი თან დურბინდით მე ფარდას ძლივს მოვეფარეეეეე ნათია იცინოდა მე პომიდორივით გავწითლდი და ვიფიქრე დაავიწყდეს ჩემი როჟა ვაიმე ღმერთო თუ მკითხავ რაზე ვოცნებობ მე გეტყვი რავი არაფერზე შენ გაიღიმები და იმ ბიჭს ამ ყველაფერს დაავიწყებ…საღამოს მე უკვე ყველაფერი გადამავიწყდა იმედი მქონდა რომ იმ ბიჭსაც მეორე დღეს ნათია მთელ უბანზე მე გარეთ მეძახდა მეც გავიხედე და რას ვხედავ ის ბიჭიც ფანჯარაშია(რა არი ეს…?! ეგ ბიჭი სულ ფანჯარასთან ზის?! გავიფიქრე მე) მოკლედ მე ჩავედი დაბლა ნათიამ მითხრა მაგარი რაღაც მოვიფიქრე გეგმა იმ ბიჭის დასაპყრობად ეს გეგმა სულ რაღაც ერთ პუნქტს შეიცავდა და ის პუნქტიც უაზრო იყო…:( მოკლედ ის ფანჯრიდან იყურებოდა მე და ნათია კი სკეიტებით ვკატაობდით მოკლედ როგორც კი გავცდებოდით ჰორიზონტის ხაზს საიდანაც ის ვერ დაგვინახავდა უკან ვბრუნდებოდით (სრული იდიოტობა) რამოდენიმე წუთში ის თავის დაქალთან ჩამოვიდა გარეთ მე იმ დაქალს ლამის სკეიტი თავზე გადავუტეხე უცებ მისი ძმაკაციც გამოჩნდა ვაიმე ყველაფერი ხომ როგორც ფილმებში მაგარი უნდა ყოფილიყო მაგრამ სადაა ეგრე მომინდა მთვარეზე გასეირნება მე ხომ მაინც და მაინც სირცხვილის ხიდი უნდა გადამევლო :| :(… მოკლედ მე და ნათია ბარდიურზე ჩამოვჯექით ისიც დაჯდა და მითხრა –გუშინ შენ უთვალთვალებდი მთელ კორპუსს? – კი თამამად ვუთხარი მე –და რატო? –სკოლაში სტატისტიკა გვჭირდებოდა და…..(ვაიმე ღმერთო ჩემო რეებს მაბოდიალებ რა სტატისტიკა რის სტატისტიკა ბარემ წრიული დიაგრამა მეთქვა აუუუუ პირდაპირ 2 თითი შტეპცელში ჩამაყოფინეთ) –პროეკტი ხომ?? –ხოო ვუთხარი მე და საათ ნახევარი ბაღის ბავშვივით თავს ვუქნევდი :|…:|ნათია სიცილისგან ძირს ხოხავდა…|–( ის ბიჭიც ადგა და მერე წავიდა –პროეკტი არა ან?სტატისტიკას და ფანჯრებში ჩაჭედვას გვასწავლიან არა სკოლაში? –ვაიმეეეეე ნათ დაწყნარდი რაა ჩემს ნაბოდიალს როგორღაც მოვითმენ… –კაი კაი დაიკიდე –იდიოტს ვგავდი? –რატო გავდი :D –აუუუუუუუუუ შემეშვი ვუთხარი მე ნათიას და ავედი სახლში მეორე დღეს მე და ნათია უნდა შევმხდარიყავით მე მას პარკში ველოდი მაგრამ აღმოჩნდა რომ ის ვერ მოვიდოდა… მე ადგომას ვაპირებდი და უცებ გამოჩნდა ”ის”… ჩემთან მოვიდა და გვერდი დამიმშვენა –როგორ ხარ? მითხრა მან –კარგად შენ? –კარგად რას შვრები? –ვზივარ –ვინმეს ელოდები? –აღარ –ააა კაი წამო მაშინ… –სად და რატომ? –რავი გავისეირნოთ თან მერე იქ მეგობრები მელოდებიან და გაგაცნობ –შენ ხომ გიცნობ და ეხლა შენი მეგობრები უნდა გავიცნო –კაი მაშინ მე ნიკა მქვია მე ანკა სასიამოვნოა ჩემთვისაც წამო –სახელიიი საიდან? –შენი დაქალი მაშინ გეძახდა და…:) –ააა –მოდიხარ? –კაი წამო (ამას ჰქვია სიყვარულთან ჯანდაბაშიც…) მთელი გზა ვლაპარაკობდით ის რაღაცეებს მიყვებოდა და მეც დოყლაპიასავით პირი მქონდა დაღებული…უცებ ის შეჩერდა და მითხრა –ანნნ მიყვარხარ –ეს სხვა დიალოგიდანაა ვუთხარი მე და ცოტა დავსერიოზულდი –არაა ეგ სხვა დიალოგიდან მიყვარხარრრრ –ეხლა წესით კისერზე უნდა დაგეკიდო ხომ?:| –რავი ისე არ მეწყინებოდა მაგრამ თუ არ გინდაააა :D მე ცოტა ხანი გავჩუმდი არ ვიცოდი რა მეთქვა ტვინი მკარნახობდა დასერიოზულდი და არაფერი უთხრა გული კი როგორც ფილმებშია კისერზე დაეკიდე მეეე იდიოტივით ვიდექი ბოლოს გულს დავუჯერე და ნიკას შევახტი…!
